Anthologia Vossiana 18 Z (= 415 R = 413 SB)

De spe queritur per exempla

Spes fallax, Spes dulce malum, Spes summa malorum,

     Solamen miseris, qua sua fata trahunt;

Credula res, quam nulla potest fortuna fugare,

     Spes stat in extremis officiosa malis.

5

Spes uetat aeternis Mortis requiescere portis

      Et curas ferro rumpere sollicitas.

Spes nescit uinci, Spes pendet tota futuris;

     Mentitur, credi uult tamen illa sibi.

Improba, mentis inops, rebus gratissima laesis,

10

      Quas fouet et uerti fata subinde docet;

Sola tenet miseros in uita, sola morator,

     Sola perit numquam, nec uenit atque redit.

Saepe bono rursusque malo blandissima semper,

     Et quos decepit, decipit illa tamen.

15

Instabilis, dubio †diuexat† ad tempora motu,

     Audax et clausum quae putet esse nihil,

Omnia promittit nota leuitate deorum;

     Nil fixum et casus admonet esse leues.

Naufragus hac cogente natat per foeda procellis

20

      Aequora, cum mersas uiderit ante rates;

Captiuus duras illa solante catenas

     Perfert et uictos uincere posse putat;

Noxius infami districtus stipite membra

     Sperat et a fixa posse redisse cruce.

25

Spem iussus praebere caput paloque ligatus,

      Cum micat ante oculos stricta securis, habet.

Sperat et in saeua uictus gladiator harena,

      Sit licet infesto pollice turba minax;

Et †qui decenti iugulo tinctoria moto†

30

     Spem, quamuis lecto iam referatur, habet.

Spes recipit carcer foribus praeclusus aenis;

     Spes et in horrendo robore parua manet.

Spes Marium mouit turpi se credere limo

      Et tantum furto uiuere uelle uirum;

35

Haec illum Libyae penetrare in litora uictae

     Iussit; et, o superi, quis fuit ille dies

Quo Marium uidit compar Carthago iacentem!

     Tertia par illis nulla ruina fuit.

Spes Magnum profugum toto discurrere in orbe

40

     Iusserat et pueri regis adire pedes.

Spes uni numquam potuit dare uerba Catoni,

     Mendacisque deae non tulit ille dolos.

Quis non Spes audet? Priamo post Hectora mansit;

     Spes fuit uxori, Protesilae, tuae.

45

Orpheus infernas sperauit tollere leges

      Tartareum et cantu flectere posse canem.

Spe duce per medias enauit Daedalus auras

     Et noua mirantes terruit ales aues.

Pasiphae - quid non homini sperare licebit? -

50

      Sperauit toruo posse placere boui.

Sperat qui curuo sulcos perrumpit aratro;

      Sperat qui uentis uela ferenda dedit.

Spes hamis pisces, laqueo captare uolucres

     Erudit; haec orbem bella cruenta docet.

55

Spes sequitur grauibus rastris mala rura domantem;

      In noue se nulla cum ratione parat.

Semper adulatur, semper male fida uagatur

      Et populos urbes totaque regna capit.

Desertos medicis Spes numquam deserit aegros;

60

     Confessi numquam spem posuere rei.

Spes est quae classis diuerso ex hoste coactas

     Ducit; Spes cupidos tollit in arma uiros.

Et dicit 'dura! nec te praesentia uincant:

     Fors uarias mutat mobilitate uices;

65

Incerto ludit casu Fortuna per orbem,

     Et semper contra, quae fugit, atque redit'.